Sytuacja pandemii powoduje zmiany w funkcjonowaniu rodzin. Praca zdalna lub okresowy brak aktywności zawodowej rodziców, stałe przebywanie dzieci w domu w związku z nauką zdalną, a także ograniczenia w bezpośrednich zewnętrznych kontaktach społecznych powodują, że relacje społeczne członków rodziny odbywają się prawie wyłącznie w ramach kontaktów wewnątrzrodzinnych.
Negatywne zjawiska w rodzinie szczególnie mocno dotykają dzieci, które-nawet, gdy zachowania agresywne nie są skierowane do nich bezpośrednio – ponoszą emocjonalne konsekwencje: przeżywają trudne emocje, z którymi nie mogą sobie poradzić i nie mają możliwości uzyskania pomocy z zewnątrz. Dzieci będące świadkami przemocy domowej, są narażone na emocjonalną i psychologiczną traumę oraz poczucie odrzucenia a w dalszej perspektywie mogą mieć problemy społeczne, behawioralne oraz emocjonalne. Te symptomy mogą prowadzić do depresji, myśli samobójczych czy agresji. Szczególnie negatywne skutki dla zdrowia i rozwoju dziecka ma stosowanie agresji, przemocy i nadużywanie środków psychoaktywnych (w tym alkoholu) – przez ich rodziców.
W udzielaniu pomocy osobom dorosłym żyjącym w związku przemocowym – w budowaniu z nimi planu bezpieczeństwa – należy uwzględnić także bezpieczeństwo dzieci, na wypadek wystąpienia napaści/zachowań przemocowych ze strony osoby stosującej przemoc. Plan ten winien zawierać informacje dla dzieci przekazane przez osobę doświadczającą przemocy lub wspierającą dziecko, w tym:
Opracowanie: Paulina Marcinkowska
Wprowadzenie: Katarzyna Janowiec